Rozdział 3: Uroki związku i braterska troska

Miałam skomentować blogi… Ale miałam w chuj nauki (ostatnia klasa, nie da się obijać x.x), więc teraz wszystko już na pewno zrobię Wybaczycie? /Gunsowa

*perspektywa Stevena*

-----------------------------------------

Pająki... Wszędzie te paskudne pająki. Obłażą mnie ze wszystkich stron. Głupi Izzy! Nie przypilnował swoich zwierzątek a teraz ja cierpię... Nikt nie chce mi pomóc. Nikt mnie nie słyszy. A one mnie zżerają. Ratunku!

- Stevenkuu... - ze strasznego snu obudziło mnie szczebiotanie Lizzy.

Miałem przyspieszony oddech i byłem zlany zimnym potem. Nie wiedziałem co się dzieje i czy ten sen był na pewno tylko snem.

- Lizzy skarbie... - mocno przytuliłem moją dziewczynę.

Tylko się skrzywiła i mnie odepchnęła.

- O co chodzi? - spytałem i spojrzałem na nią nie rozumiejąc jej zachowania.

- Jak to nie wiesz?! Cały czas mnie ignorujesz!- zawołała i uderzyła mnie w twarz.

Au! Złapałem się za piekący policzek. - Jesteś taki egoistyczny! Śpisz i nawet nie zdajesz sobie sprawy, że ja cię potrzebuję! Masz mnie po prostu w dupie... - głos jej się załamał i zaczęła pochlipywać.

Naszły mnie wyrzuty sumienia. Nie chciałem żeby przeze mnie płakała.

- Lizzy... Ja przepraszam... - wymamrotałem niepewnie.

Spojrzała na mnie rozgniewana.

- Tylko tyle? Może byś mi to jakoś wynagrodził? - powiedziała z pretensją i zmrużyła oczy.

- Kupie ci nowe buty. Co ty na to kochanie? - uśmiechnąłem się do niej.

Od razu się rozpromieniła. Sprawianie innym prezentów nie jest złe, a skoro przy tym moja Lizzy się cieszy to dlaczego by nie? Zbliżyłem się do niej, aby ją pocałować, jednak ta wydęła usta i odsunęła się.

- Co znowu nie tak? – zapytałem speszony jej reakcją.

- Śmierdzi ci z japy. – syknęła i wstała z łóżka.

Kobiety… Nigdy ich nie rozumiem. Tęsknym wzrokiem spojrzałem na pośladki Lizzy które po chwili zniknęły za wysuwanymi drzwiami naszego mini pokoiku. Przeciągnąłem się i na wszelki wypadek sprawdziłem czy nigdzie nie ma tych paskudnych pająków. Z naszego salonu (?) dobiegły mnie jakieś wrzaski. Awantura? Nie może mnie tam zabraknąć! Narzuciłem portki na tyłek i jakąś koszulkę, która była pod ręką. Wyszedłem z pokoju, aby sprawdzić co się dzieje. To Duff i Patrick. Reszta zespołu też ciekawa co się dzieje uważnie obserwowała całą sytuację. Brakowało tylko Izzyego.

- CZY TY NAPRAWDĘ MYŚLISZ, ŻE JESTEM LAMĄ? – krzyczał nasz menadżer machając McKaganowi jakimiś kartkami przed twarzą.

- Wszystko na to wskazuje… - odparł blondyn ocierając twarz ze śliny swojego rozmówcy.

O co chodzi z tą lamą? Coś mnie ominęło? Będę musiał się dowiedzieć, bo sądząc po Axlu, który zaczął tarzać się ze śmiechu, było to coś zabawnego.

- Ty się powinieneś leczyć na mózg! – warknął Patrick i cisnął kartkami o podłogę.

- Moja ankieta… - jęknął pod nosem basista i zaczął zbierać papiery.

Posłałem pytające spojrzenie na Slasha, jednak tylko wzruszył ramionami i odpalił papierosa. W tym czasie Patrick poszedł do kierowcy, aby się od nas odizolować. Do głównego pomieszczenia wkroczył Adrian. Chwilę wgapiał się w Susan, która właśnie cała rozczochrana wyszła ze swojej sypialni, jednak po chwili wrócił mu rozsądek.

- Za godzinę zatrzymamy się w hotelu. – zaczął mówić starając się nie zerkać na Duffiastą – Na czym to ja skończyłem… A, odpoczniecie i następnego dnia wieczorem gracie koncert. Szczegóły omówimy później.

Kierownik trasy jeszcze raz spojrzał na brunetkę i udał się tam, gdzie jego przyjaciel.

W HOTELU

-----------------------------------------

*perspektywa Susan*

------------------------------------------

Adrian razem z Patrickiem zorganizował zebranie dla całej ekipie pomagającej przy trasie i koncertach. Wyznaczył każdemu z nas poszczególne zadania jakie mamy zrobić przed jutrzejszym występem. Mi akurat nie trafiło się dużo roboty. Wystarczy tylko, że razem z Carrie (moją przełożoną) przyszykujemy stroje dla Axla, Duffa i Stevena. Reszta chłopaków uznała, że wystąpią w tym co sami sobie wybiorą, a my mamy tylko skontrolować czy nie jest to coś co według menadżera jest niestosowne. Wychodząc z sali konferencyjnej, gdzie było zebranie, natknęłam się na mojego brata. Szedł jak zwykle z głową w chmurach i wlazł we mnie. Auć…

- O, młoda. – spojrzał na mnie – Wszystko w porządku?

Nie ukrywam, że zdziwiło mnie to pytanie.

- No… Ta. Trochę mnie poturbowałeś, ale nic mi nie jest. – odpowiedziałam wzruszając ramionami.

- Nie o to pytam. – przewrócił oczyma – Mam na myśli Adriana. Dziwnie na ciebie patrzy… Nie zmusza cię do niczego?

O co mu do cholery chodzi? Kierownik trasy dziwnie na mnie patrzy? Nic nie zauważyłam. Pewnie mu już całkiem od tego syfu w głowie się poprzewracało. Lepiej, żeby nie wspominać mamie jak zabija czas jej synek w wolnych chwilach od koncertowania… Mi też by się oberwało, że go nie pilnuje.

- Jest w porządku. – odpowiedziałam patrząc mu w oczy.

- To super. – wyszczerzył zęby i poczochrał mi włosy – Idziesz z nami na basen? Saul wyrywa panienki swoim tekścikiem. Dobra zabawa.

I tak nie miałam nic lepszego do roboty, więc poszłam za nim. W głowie jednak wciąż siedziała mi myśl Adriana. Przecież to stary, łysy dziad. Co on ma do mnie? Może jednak Michael ma rację i on rzeczywiście się na mnie patrzy. Jednak wolałabym, aby to były tylko jego urojenia…

Prawie całe Guns N’ Roses (brakowało Izzyego) leżało rozwalone na leżakach przy basenie. Steven razem z Lizzy o czymś rozmawiali popijając kolorowe drinki, Slash kręcił się przy jakichś dziewczynach, a Axl opalał.

- Idę do mojego Pudla. – powiedział Duff klepiąc mnie w ramię i dołączył do Saula.

Nie wiedząc co robić, skierowałam się w stronę Axla.

- Można? – zapytałam wskazując na wolny leżak obok jego.

Otworzył jedno zielone oko, a po chwili usiadł wyprostowany z uśmiechem na twarzy.

- Duffiasta! – wyszczerzył zęby – U mnie zawsze jesteś mile widziana. Siadaj. Chcesz drinka?

- Brat nie pozwala mi pic. – odpowiedziałam.

Rose rozejrzał się po okolicy i przeczesał włosy palcami.

- Jak widzisz, jest zajęty. – wskazał na blondyna – Może jednak dasz się namówić na jednego?

Po chwili zastanowienia pokiwałam twierdząco głową. Nie jestem dzieckiem, aby o mnie decydował, tym bardziej, że jestem już pełnoletnia. Wokalista kiwnął do kelnerki, a ta po chwili przyniosła dwa kolorowe napoje z mini parasoleczkami i owocami wbitymi na wykałaczki.

- Twoje zdrówko. – uśmiechnął się uroczo i pociągnął łyk.

Zrobiłam to samo. Wokalista odłożył drinka na stoliczek obok i wziął z niego jakieś czasopismo.

- Wcześniej oglądałem ciuchy w tym magazynie, ale nie wiem co zamówić. Pomożesz mi wybrać? – zapytał patrząc mi w oczy.

- Jasne. – uśmiechnęłam się zachęcająco.

Wokalista zaczął otwierać magazyn.

- Chyba wygodniej będzie jak usiądziesz przy mnie. – stwierdził i rozłożył się na leżaku robiąc mi miejsce.

Położyłam się przy jego boku, innej opcji nie miałam.

- Ładne masz perfumy. – stwierdziłam po chwili.

Chłopak się uśmiechnął, upił kilka łyków drinka i zaczął pokazywać mi gazetę. Kiedy skończył położył swoją rękę na moim ramieniu obejmując mnie. Chyba zaczynał działać na mnie jego urok osobisty… Oparłam głowę o niego i przymknęłam oczy. Jego wargi delikatnie musnęły moje usta. [a reszta w nowym rozdziale, żeby było fajnie hehehe przyp. tł. wrednej Gunsowej].